Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „Trybunał”) wyrokiem z dnia 4 czerwca 2015 r. w sprawie C-195/14 orzekł, że wskazywanie na opakowaniu produktu składników, które w rzeczywistości w produkcie nie występują może być mylące dla nabywców. Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit a) ppkt i) Dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (dalej „Dyrektywa”), etykietowanie wprowadzające w błąd jest zakazane, ponieważ m.in. nie powinno wywoływać wrażenia, co do obecności określonego składnika, gdy takowy w rzeczywistości w produkcie nie występuje. Jednocześnie Trybunał wskazał, że nawet jeżeli na opakowaniu produktu znajduje się wykaz składników zawierający pełne i prawdziwe informacje to nie może być to niewystarczające do zatarcia mylnego wrażenia nabywcy, oceniającego etykietę lub opakowanie produktu.
Wyrok Trybunału został wydany na podstawie stanu faktycznego w sprawie herbaty owocowej marki Teekanne. Producent herbaty umieścił na jej opakowaniu m.in. ilustracje malin i kwiatów wanilii, a także oznaczenia „herbata owocowa z naturalnymi aromatami” oraz „herbata owocowa z naturalnymi aromatami – smak malinowo waniliowy”, ponadto zamieszczono graficzne przedstawienie odcisku pieczęci zawierające oznaczenie „zawiera wyłącznie naturalne składniki”. Jednocześnie producent na opakowaniu wskazanej herbaty umieścił również wykaz składników z którego wynikało jednoznacznie, że herbata nie zawiera w sobie naturalnych składników uzyskanych z maliny lub wanilii ani też aromatu z nich uzyskanego. Herbata zawierała jedynie naturalne aromaty „o smaku maliny” i „o smaku wanilii”.
Trybunał uznał zatem, że takie etykietowanie herbaty owocowej może wprowadzić nabywcę w błąd w zakresie, w jakim sugeruje obecność w jej składzie maliny i kwiatów wanilii lub aromatów uzyskanych z tych składników, w sytuacji gdy takie składniki lub aromaty nie są w tej herbacie obecne, co potwierdza wykaz jej składników.
Mamy więc do czynienia z sytuacją, gdy producent w jednym miejscu opakowania rzetelnie poinformował nabywcę o składzie produktu zamieszczając jego wykaz (w sposób zgodny z Dyrektywą), jednakże w innym miejscu opakowania wskazał na występowanie składników, które w rzeczywistości w produkcie nie występują.
W takim wypadku, zdaniem Trybunału, „wykaz składników – nawet zawierający prawdziwe i wyczerpujące informacje – może w niektórych sytuacjach nie mieć mocy skorygowania w dostatecznym stopniu mylnego lub niejednoznacznego wrażenia w odniesieniu do cech środka spożywczego, jakie na konsumencie wywarły pozostałe elementy składające się na etykietowanie tego środka.”
Ostatecznej oceny, czy takie postępowanie producenta może wprowadzać przeciętnego konsumenta w błąd dokona niemiecki Federalny Trybunał Sprawiedliwości (Bundesgerichtshof), który zwrócił się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym w tej sprawie.
Wyrok dostępny jest na stronie internetowej zawierającej orzecznictwo Trybunału pod adresem:
http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf?num=C-195/14
